Kiralarını ödeyemedikleri için 5 çocukla sokağa atılan Karabıyık ailesi cami bahçesinde hayat çabası veriyor. Trafikte su satarak ailesinin karnını doyurmaya çalışan baba Murat Noin, “Bir baba olarak yıkık ve viranım. Çocuklarımın bu halde yaşamasını istemiyorum. Ne yapacağımı şaşırdım” derken, anne Nurdan Karabıyık ise “Çok ağırıma gidiyor, gece olduğu vakit eşimin, benim gözümüze uyku girmiyor. Türkiye’ye sesleniyorum. Allah isteği için devletimizden takviye istiyorum” diyerek yardım istedi. 4 yaşındaki çocukları Buyruk Ayaz ise “Ev istiyorum” dedi.
İstanbul’da yaşayan 5 çocuklu aile, kiralarını ödeyemedikleri için mesken sahibi tarafından konuttan atılınca Fatih ilçesi Ayvansaray’daki Hazreti Kab Mescidi’nin bahçesinde ömür gayreti vermeye başladı. En büyüğü 14, en küçüğü 4 yaşında olan 5 çocukla Cami bahçesinde yaşayan anne Nurdan Karabıyık ile baba Murat Noin, seslerinin duyulmasını ve kendilerine yardım edilmesini istedi.
“BİR ANNE OLARAK BU BENİM GÜCÜME GİDİYOR”
ANKA Haber Ajansı’na konuşan 5 çocuk annesi Nurdan Karabıyık, sesinin duyulmasını istediğini söyleyerek şunları söyledi:
“Şu anda 5 evladımla bu caminin içinde 3 aydan beri yaşamaya devam ediyorum. Bir anne olarak bu benim çok gücüme gidiyor. Türkiye Cumhuriyeti vatandaşıyız. Bir an evvel çocuklarımın da eğitim almasını istiyorum. Hiçbir şeyden geri kalıp da bilgisiz olmasınlar. Her şeyden evvel bizi çok korkuttular. Toplumsal hizmetlerden, çocuklarımı elimden almak istediler yuvaya falan. Fakat ben bunu bir anne olarak kabul etmedim. Etseydim esasen bu biçimde onlarla bir hayat sürmezdim. Her ne olursa olsun benim çocuklarım yanımda kalsın dedim.
GECE OLDUĞU VAKİT EŞİMLE GÖZÜMÜZE UYKU GİRMİYOR: Türkiye’ye sesleniyorum. Bana Allah isteği için ne olur bir konut istiyorum. Çocuklarımın eğitim almasını istiyorum. Eşime hoş, pak bir iş istiyorum. Yani sesimi nasıl duyurabileceğim bilmiyorum. Çok ağırıma gidiyor, gece olduğu vakit eşimin, benim gözümüze uyku girmiyor. Eşim ne vakte kadar su satıp da geçindirecek? Hiçbir yerden dayanak yok. Yani bir çaresiz kaldım. Türkiye’ye sesleniyorum. Ne olursunuz Allah isteği için elinizi vicdanınıza koyun. Sizler de annesiniz, sizler de babasınız. Benim için ve çocuklarım için pak, hoş bir hayat istiyorum.
KİRA ÖDEYECEK HALDE DEĞİLİM. DEVLETİMİZDEN DAYANAK İSTİYORUM: Kiralarımı ödeyecek bir halde değilim. Eşim işsiz, mahkûm. Daha 3 sene 4 ayı var. Pandemi müsaadesine geldi. Bir yıldan beri burada. O gittikten sonra ben bir anne olarak 5 çocukla nasıl yaşayacağım? Kiralar uçmuş gidiyor. 4 bin, 5 bin, 6 bin. Bunu veremiyoruz. Bir anne olarak sesimi Türkiye’ye duyurmak istiyorum. Bir an evvel eşime pak bir iş, çocuklarımın eğitim almasını istiyorum. Her yerden ne halde olursa olsun devletimizden dayanak istiyorum.
ÇOCUKLARIM MİKROP KAPTI, YARA BERE İÇİNDELER: Mikrop kaptı çocuklarım bu bahçenin içinde. Hepsinin bedenleri kabarık, iltihaplanma var çocuklarda. Çocuklarımın durumu berbat. Zira burada banyo yapılmıyor, çamaşır yıkamak çok güç. Çocukların tedavi olmasını istiyorum. Yani bir doktora, bir yere çıksın. Bunlar bu türlü olmaz, çoluk çocuğum yara bere içindeler. Bugüne kadar bizden farklı kalmasınlar diye hiçbir şey istemedim bugüne kadar. Lakin artık kâfi, pes dedim. Türkiye beni duysun. Allah için beni duysun. Bir anne olarak benim çok büyük istediğim bir şey yok. Herkesin olduğu üzere olağan bir yaşantımız olsun, meskenimiz, yerimiz olsun.”
“BİR BABA OLARAK KIRIK VE VİRANIM”
Sokağa atılan ailenin babası Murat Noin ise trafikte su satarak ailesinin geçimini sağlamaya çalıştığını söyleyerek şöyle konuştu:
“Silivri Cezaevi’nde mahkumum, müsaadeye çıktım. Müsaadeye çıktıktan sonra konuta gittim. Bir baktım ki kiralar, faturalar birikmiş. Mesken sahibiyle tartıştık, kelam dinlemeden dışarı attı eşyalarımızı. Biz de 3 aydan beri buradayız. Bir baba olarak yıkık ve viranım. Yani çocuklarımın bu biçimde yaşamasını istemiyorum. Allah isteği için yardım istiyoruz yani. Bize yardımcı olun. Çocuklarımızla burada çok zulüm üzere bir hayat yaşıyoruz. Çocuklarımın her tarafı yara oldu, hiçbir deva yok. Yardım istiyoruz. Bir belediye geldi otele yerleştirdiler, 25 gün sonra tekrar buraya getirdiler. Tıpkı yerdeyiz, başladığımız yere geri döndük. Çaresiziz. Ben de bir baba olarak şaşırdım ne yapacağımı şaşırdım. Su satarak, şu ışıklarda su satıyorum anca gırtlağa yani. Öbür bir şey yok.”
4 YAŞINDAKİ BUYRUK AYAZ MESKENİNİN OLMASINI İSTİYOR
Annesinin kucağında oturan 4 yaşındaki Buyruk Ayaz Karabıyık ise “Ev istiyorum. Hem de ışıklı olmasını istiyorum inşallah” dedi.
