Bu satırları yazmak ve onu anmak benim için ne yazık ki kolay değil; koca yıllara dayalı bir dostluğu ve dostu yitirdiğim üzere, topluma zerk edilen umut aşısını da kaybettiğimizi düşünüyorum.
Bir koltuğa onlarca karpuz sığdırmayı başarmış nadir yeteneklerden biri olarak; misyon olarak seçtiği politik skeçlerle topluma hizmet etme fikri turgay için yeni değildi.
1965 yılında Ankara Altındağ’ da doğup Yıldırım Beyazıt Lisesinde eğitim gören Turgay Yıldız aslında devrimci fikirlerle orta okulda tanışmış biriydi. Kendi tabiri ile yokluğun ve yoksulluğun semtinde büyürken sorguladığı sistemi, ileride ete kemiğe ve karakterlere büründürdüğünü ve bunu yaparken hiç zorlanmadığını söylerdi.
Daha çocukken dedesinin ” en çok ekmekle en az zeytini kim yiyecek? müsabakası yaptığını anlatırken, yokluk kurallarında dedesinin zarurî cümbüşe dönüştürdüğü bu oyunun, aileyi doyurma telaşı olduğunu ve hiciv yaparken buralardan beslendiğini açık yüreklilikle anlatırdı.
DTCF tiyatro kısmını güç kaidelerde bitirip, bir yandan kalemini oynatmaya ve yeni yeni oyunculuk yapmaya başladığı devirler onun ustalık yapıtlarına hazırlık devriydi. 19 yaşında yazdığı çocuk oyunuyla Devlet Tiyatrosunun havuzuna alınan ve para kazanmaya başlayan Turgay Yıldız’ın durdurulamaz yükselişi de başlamıştı.
”Televizyonlardan Kovulma Garantili Oyuncu” olarak nitelediği mesleğine Flash TV’ de ”Nargile Kahvesi”, ”Sabah Kahvesi ve ”Akşam Kahvesi” ismi altında devam ederken, değişen kanallar ve iktidarlarla bir halde sorun yaşıyordu.
2 yıllık ABD macerasının akabinde Avcılar Belediyesi Konservatuarında hoca olarak çalışıp yetiştirdiği ve bilgilerini aktardığı onlarca gence de umut ve yoldaş olmayı sürdürdü.
Yaptığı skeçlerde toplumun her bölümünden gözlemlediği tiplemeleri ve günün gereksinimine yönelik içerikleriyle, yaşadığımız siyasi iklimin tüm sorunlarını lisana getirmeyi bir vazife edinmişti. Turgay öldüğünde, şahsına devlete hakaretten açılan onlarca davası düştü.
22 Temmuz 2021 günü sabah saatlerinde yitirdiğin kadim dostum ve yoldaşımın akabinde söylemek istediklerim bu kadarla hudutlu değil.
Can kırıldı, yürek yana yana kül oldu, kelam dindi, döngü bitti; Turgay öldü masal ve gülmece bitti.
Turgay’ın acı ve vakitsiz vefatının bizlere yüklediği birtakım sorumluluklar olduğunun farkındayım; ağlama duvarını bir yerde kırmak ve kalan boşluğu naçizane inşa etmek üzere.
Turgay palavraya, yanlışa, hukuksuzluğa geçit vermediği üzere; hak etmediğini düşündüğü parayı ve şöhreti elinin karşıtıyla iten, kimseden nemalanmayan; yalakalığa, eğilip bükülen ve her zamanın adamı olan tiplere de acı bir alayla bakıp sonrasında hicvini yapan gerçek bir entelektüel, aydın ve halk adamıydı.
Tertemiz ve onurlu bir anne babanın, tertemiz bir evladı olarak yaşadı, üretti ve gitti.
Herkes onun sonsuz nezaketi, beğenilen sohbeti ve gülen yüzünden bir formda nasibini alır ve onunla dost olduğunu sanırdı, lakin o denli değildi. Turgay herkesi dostluğuna kabul etmeyen, düzgün gözlemleyip, tekraren sınayan ve çoğunlukla da çizik atan bir adamdı. Kimsenin kişilik çürümesine eyvallah etmez, palavraya ve üçkağıda asla ve asla tahammül etmezdi!
Onun beynine seyahat, ormanın derinlikleri üzereydi ve zekasının yanında, okyanustaki akvaryum balığına dönerdim.
“Çok cesaretli değilim, onurumu koruyorum…! “ ideolojisi ve doktrini yaşamalı.
Turgay üzere düşünen, üreten, muhalefet eden, sisteme ideolojik bakan, hak ve hukukun peşinde koşan gençleri yetiştirmek, onlara bayrağı devretmekle yükümlü olduğumuzu düşünüyorum. Tahminen okuduğu okulun bir fikir kulübüne, kütüphaneye ya da bir okula ismi verilerek yaşatılabilir diye düşünüyorum.
Ölümü ile yarım kalan, yıllardır üzerinde çalıştığımız Sabahattin Ali Evrakı da öksüz ve tozlu raflarda artık. Şaibeli bir operasyonla ortadan kaldırılan Ali’ ye ikimizin de inanılmaz bir hayranlığı vardı.
Elbet bir gün cennet yahut cehennemde değil, senin yarattığın düş bahçesinde buluşacağız. Oradan da kutup yıldızı olmaya devam dostum..
Elbette insanlık o denli ya da bu türlü bulacak doğruyu…
Hoşça kal Can… Sol yanım… Yoldaşım… Gözümün ışığı şimdilik hoşça kal!
Özlem KALKAN
