“Bir bahar ayıydı tanıştırıldığımızda o denli süratli gerçekleşti ki her şey sonbaharda evlendik, halbuki sahiden bir ‘son’baharmış bizim için…” cümlelerini kurarken yaşadığı her anın gözünün önünden sinema fragmanı üzere geçtiğini görebiliyordum gözyaşları ile yıkanmış gözbebeklerinden…
“Çok naif, çok sakin, benim tam zıttım bir karakteri olduğunu fark etmiştim. Hayat bir istikrardı madem o halde boşuna karşılaşmamıştık demek ki diye uzun uzun düşünürdüm. Sık boğaz etmezdi beni hiç, hiçbir bahiste… Hürmet duyardı niyetlerime, bana. Allah’ım kime nasıl bir düzgünlük yaptım ki bu türlü bir adamı çıkarttı karşıma diye sorarken kendi kendime, zımnî bâtın de dua ederdim nazara gelmeyelim diye. Sonbaharda evlendik, her şey çok hoştu lakin ilerleyen aylarda şaşırdığım birtakım hal ve hareketleri oluyordu ortada. En başta üzerinde durmamıştım, birçoğunu da görmezden geldim sanırım. Keşke görmezden gelmemeyi değil üzerine eğilmeyi deneseymişim…”
BİREYSEL YAŞAMASI SEBEP OLDU
T.Y. çocuk esirgeme yurdunda büyümüş, anne ve babasını hiç tanımamış fakat hayatındaki tüm eksilere ve eksiklere karşın kendisini geliştirmiş bir genç adam. Genetik olarak kodlandığı çok yüksek belirleyici olarak bilenen bipolar hastalığını daima etrafından gizlemiş, kullandığı ilaçların omurundaki mutluluğun eksikliğini kapattığını düşündüğü ve memnunluğu bulduğunu hissettiği eşi ile evlendikten sonra hayatı boyunca devamlı olarak takiple alınması gereken ilacını bırakmış genç bir adam.
İlacın bırakılmasının akabinde ani his değişimleri, davranışlarındaki denetimsiz geçişler eşi tarafından fark ediliyor. Anlamsız şeylere büyük kızgınlıkları ya da değerli bahislere karşı gösterdiği tepkisizlikleri, düşünmeden aldığı önemli kararlar, kişisel yaşaması eşinin onun geçmişine dair araştırma yapmasına sebep oluyor.
“Saçlarını çok severdi çok düşkündü, kellik fikri korkuturdu onu. Tutum ve davranışlarının değiştiğini anlıyordum lakin ne zamanki meskenden işe diye çıkıp iki saat sonra geri geldiğinde saçlarını kazıttığını gördüm ve bunu neden yaptığını sorduğumda bana ‘geçmişi kazıdım’ diye cümle kurması ve korkutucu yüz tabiri ile müsabakam beni önemli korkutmuştu ve huzursuz etmişti. Bir müddet birbirimizden uzak durmalıydık niyetiyle ailemin yanına döndüm ve size ulaştım” cümlelerini kurarken bile sevdiği için yaşadığı çaresizliği anlatıyordu.
Eşinin T.Y.’den uzak durması, kaybetme ve yalnız kalma korkusu ilacının yoksunluğunun bedeninde ve beyninde yarattığı tedirginlik hissi ve öfke onu alkol alarak sakinleşmeye zorlamış, tekrar eski ömrüne kavuşur umuduyla doktora istişareden aldığı ilacı alkol ile birlikte öteki bir yansımaya girmişti.
AĞLAMAK YAKIŞMAZ BU YAŞTAN SONRA
Ailesine dönen lakin eşinden vazgeçmek istemeyen bir bayan vardı karşımda. Eşini tekrar sağlıklı görmek, birinci baştaki vakit diliminden bu tarafa devam etmek, ortada geçen vakti ve içinde barındırdığı tüm aksilikleri silmek istiyordu. Sevgisi için uğraş edecekti, tek istediği kocasının da birebir hislerde olması… Elbette imkânsız değil lakin saçlarını kazıtmak ile kendisinin bile yüzleşmek istemediklerini dışarıya atmalıydı.
‘Geçmişi kazımak’ çok kıymetli iki söz aslında..Yaşanılan ve bastırılan kıymetli durumlar yüksek ihtimalle genetik olarak ona aktarılan hastalığının tetikleyicisi olmuşlar ve hastalığı sebebiyle almak zorunda olduğu ilaçlar ile geriye itilmişler. İlaçlarının nizamlı alınması, bir uzmanın kendisini görmesi ve bastırdıklarının ortaya koyulması ismine terapi programı ile başladığımız seyahat elbetteki kısa sürmeyecekti lakin onun süratli ilerlemesini ve uygunlaşmasını yalnızca ilaçları ve terapi programı değil, asıl eşinin ona duyduğu sevgi sağlayacaktı.
İçimizde tutmayı sağlayama çalıştığımız endişelerimiz ya da travmalarımız, ‘ağlamak yakışmaz bu yaştan sonra’ niyetiyle içimize akıttığımız gözyaşlarımız, ‘bağıra bağıra müzik söylemek isteyip de ‘gençken olmalıydı bu saatten sonra ayıp’ deyip bastırdığımız gücümüz, atmaya çekindiğimiz kahkahalarımız bizi tabana çeker.
Dr. Burcu Bostancıoğlu
