Ortada 20 yıllık AKP/ Erdoğan iktidarı var. Ve, bir etraf 20 yıldır ısrarla tıpkı hırçın yöntemle-tavırla iktidarı yenebileceğini sanıyor!
“Artık yapmayın” denileni ısrarla yaparak, karşıyı kenetleyen nobran muhalefet yaklaşımıyla iktidar olunamayacağı ve bilakis iktidarın ömrünü uzattığı görmek anlamak istemiyor.
Muhalefetçilik oynamak güzeline gidiyor. Sahi meseleleri iktidarı devirmek mi? Yoksa sıkıntı, kelime oyunlarıyla- nükteli konuşmalarla sözde muhalifliğin “ekmeğini” yemek mi? Örneğin:
Sosyal medya muhalifliği özünde, AKP/Erdoğan iktidarının bulamayacağı bir “nimet” sunmuyor mu? Erdoğan, Aydın Doğan medyasının eksikliğini bu medyayla doldurup, her gün kendine mutlak faydalı propaganda gereci bulmuyor mu? Kimse görmüyor mu bu realiteyi?
AKP’yi iktidarda tutan kimler, ve kimler CHP’nin bir türlü oyunun artmasına pürüz olanlar?
“CHP yıllardır neden yüzde 25’i aşamıyor” diye bunların başında soru yok.
Peki, kim bu yüzde 75? Hepsi bilgisiz mi, hepsi kurnaz mı, hepsi dilenci mi? Ne vakit kurtulacağız bu kibirli-mağrur tavırdan?
Manav Ahmet, Kasap Mehmet, inşaat personeli Selahattin, köylü Nurettin, mesken hanımı Zehra Teyze… “Ötekileştirdiğiniz” o yüzde 75 bunlar değil mi? Onlar da İnek Şaban‘a gülüyor, Cüneyt Arkın‘ın vefat haberini alınca üzülmüyor mu sanıyorsunuz?
Geniş kitleleri korkutan körü körüne muhalefetten ne vakit vazgeçilecek?
HERKES ÖĞRETMEN
Acı olan bu ülkenin sosyalistlerinin de parmak sallayan/ işaret eden seçkinci “beyaz kitleye” ahenk sağlamış olması! Ezen ezileni/sınıf‘ı unuttu, etnisiteye yenik düştü birden fazla. “Tık” almak/ kabul görmek onca yıldır ezilen bedenlere-ruhlara âlâ geldi demek!
Biz niçin bu türlü olduk? Kimlik siyasetine bu derece nasıl yenildik?
Sadece AKP/Erdoğan değil ki; tüm HDP seçmenine “terörist” damgası vurulmuyor mu?
Kimse kimseyi anlamak istemiyor.
Kimse kimseyle diyalog kurmak istemiyor.
Bölünme evvel gönülde/kalpte başladığını kimse düşünmüyor mu?
İnsanları kazanma diye bir sıkıntısı yok kimi çevrelerin. Herkes öğretmen. Herkes bıktırıcı halde ne çok haklı!
O halde toplumsal barışı nasıl sağlayacağız? Nerede buluşacağız? Daima itham edip kötülük yayarak bu güzelim ülkeyi nasıl ayakta tutacağız? Kolektif ruhumuza ne oldu bizim?
Bir defa olsun lisanımızdan düşürmediğimiz Atatürk‘ün kurtuluş savaşını kazanma stratejisinden ders alın lütfen. Düşmanla işbirliği yapan Türkler, Kürtler, Müslümanlar vardı kuşkusuz lakin ülkesi için canını ortaya koyan Türkler, Kürtler ve Müslümanlar da vardı.
Atatürk’ün verdiği isimle Cumhuriyet Halk Partisi, şahısları seçkin bakış açısıyla -inanç gibi- kimlik siyasetiyle ayrıştıramaz. CHP, bu ülkenin- bu halkın partisidir. Çimentodur.
CHP elitliğe nasıl yenildi? Programı dışlayan popülist virüs, Deniz Baykal ile bulaştı partiye… Kılıçdaroğlu’nun onca gayretine karşın CHP bu virüsten kurtaramıyor; zira Baykal virüsü mutasyona uğradı sosyal medyaya dönüştü!
MUHALEFETÇİLİK RÜTBESİ
Sosyal medyada bir iki paylaşım yaparak “muhalif” kimliği edinmek ne kolay değil mi? Kapı kapı dolaşarak o yüzde 75’e “merhaba” deyip sohbet etmek güç çünkü…
Sadece partili değil, parti farklı mı? Seçim öncesi; verip parayı anlaşın bir reklam şirketiyle, hazırlasınlar size filmler, bir iki slogan… Oldu da bitti de maşallah. Sonra da sandıktan zafer bekleyin!
Siyaset mühendisliği ve siyasi reklamla seçim kazanacağını düşünen bu yüzeysel anlayış genel merkezlerde hâlâ mevcut değil mi? Seçmeni, potansiyel müşteri gören bu kafayı değiştirmek gerekmiyor mu? 20 yıldır değişmedi ne yazık ki…
Milyonlarca insanın onca başarısızlığına karşın Erdoğan’ı hâlâ sevdiğine kim neden baş yormuyor? Laf çarpmak kolay halbuki. Ya da seçmeni aşağılamak, muhatap almamak…
Toparlarsam:
Biliyorum cahillik dört yanımızı sardı.
Biliyorum herkes hesapsız saldırgan.
Muhalefetçilik oyunundan rütbe kazanan çok kişi var.
Yaşamın boyunca korunaklı limanlara sığınmadım. Bunları yazmak- sizleri uyarmak benim bu ülkeye olan borcum.
Tahripkâr bir avuç muhalif görünümlü kişiye kanmayın. Kimi bilerek, kimi bilmeyerek AKP/ Erdoğan’ın bâtın destekçiliğini yapıyor. Oyunu bozun. Uyarın insanları.
İktidarı istiyorsanız öncelikle çabayı pek bilmiş “klavye şampiyonlarına” karşı yapınız. İktidar bunlardan, bunlar da iktidardan besleniyor çünkü…
Soner Yalçın
