“Bir oğlum mahpusta benim çıkamayacak hiç… Başkası, küçük oğlum da kullanıyor onu kurtarmalıyım bu illetten. Giden oğlum alıştırmış, iki acı düşürdü yüreğime hem kendi için hem kardeşi için… Bir şeyler yapılmalı gözlerinin içine baktığımız evlatlarımız avuçlarımızdan kayıp gidiyor…” acılı bir annenin kelamları bunlar… Kalbi paramparça, biçare…
Anne elini yüzünü yıkamaya gittiğinde benimle irtibat kurmasını sağlayan yakınına sordum; “bir tuhaflık var güya, vücut lisanı diğer bir çaresizliği daha vurguluyor, eksik bir kesim var sanki” dedim. “Hapiste değil oğlu öldü lakin bu türlü düşünmeye alıştırdı kendisini bir buçuk yıldır…” yanıtını aldığımda içim ürperdi… Düşünün bir anne iki oğlu da uyuşturucu batağında ve birini kaybetmiş gözleri önünde…
HENÜZ 15 YAŞINDA
Küçük oğlu diyoruz da sahiden küçük 15 yaşında… Okula gitmesi gerektiği bir yaşta, top peşinde koşmaktan konutun yolunu sıkıntı bulduğu için azar işitilen çocukluktan, uyuşturucu batağına çekildiği için, daha fazla kaybetmemek ismine sakin davranılan bir çocukluk ve nasıl yaparım da kurtarırım çırpınışında olan bir anne…
“Okuma yazmam yok benim, yani biz romanların o denli talihleri olmadı vaktinde, evet okuma yazmam yok ancak evlatlarımın gözlerini okuyabiliyordum. Büyük oğlum -ki 23 yaşındaymış- (!) kalp rahatsızlığı yaşıyordu orta sıra. Süratli çarpıyordu kalbi, vardı bir zahmeti. Bir arkadaşının konutunda tuvaletten uzun müddet çıkmayınca aradılar beni, apar topar gittik. Kapı kırılmış, ambulans gelmişti. Nutkum tutuldu evladımı o denli görünce… Sahiden ateş dedikleri şeyin içimde yandığını hissettim… Hastanede canlandırma odasına aldılar lakin dönmedi. Husus çekmiş ve o da kalp krizine yol açmış, sorunlu kalbi kaldıramamış aldığı her ne ise… Oğlumu ben o denli değil de bir yere gitmiş üzere görürsem dedim başımda yani kendimi o denli hazırladım. Daha evvel iki buçuk sene cezaevinde yatmıştı. Cezaevinde üzere hayal edersem… Bu türlü atlatır ayakta dururum tahminen dedim. Zira bir oğlum daha batakta…
Ölümü gösterip sıtmaya razı etmek kelamı bu olsa gerek annenin kendisinde uyguladığı… Evladının acısına dayanabilmek için cezaevinde olduğuna inandırmış kendisini. Hiç çıkmayacağını fakat orda olduğuna inandırmış kendisini… Çok sıkıntı anlattı bana lakin çevrisindeki herkese birebir rolü oynuyor… Cezaevi süreci hem içeride hem dışarıda çeken için ne derece güç tahminen lakin vefatın karşısında o bile teselli olmuş bir anne için…
Bu anlattıklarım inanın ki kısa müddette gerçekleşmiyor ancak sonunda sabırla yaklaştığımız için hususa karşı kazanan daima aileler ve biz oluyoruz. Uzun, güçlü ve meşakkatli bir süreç evet lakin imkânsız değil…
MÜZİĞİN MUCİZESİ
Küçük oğlan ile bir ortaya gelemedik evvel, gelmek istemedi, çekindi tahminen de… Ancak annenin çaresizliğine ve küçücük bir çocuğun farkında olmadığı ancak ileride bütün hayatını etkileyecek bu durumdan çıkması için bir şey yapmak gerekiyordu. Ben yanına gittim, konutlarına… Konuştuk, ben örnekler üzerinden her şeyi anlayabileceği biçimde anlatmaya çalıştım. Aslında daha çok onu dinlemek istiyordum ancak vakte muhtaçlığı vardı. Bir devir müzik aleti çalmaya heveslenmiş annesi ona bir klarnet almış ancak ağabeyi uyuşturucu alabilmek için satmış. Çabucak temin ettim ve kademeli olarak hem klinik tedavisini olması için yönlendirme yaptık hem de müzik eğitimi alması için.
Müzik çok güçlü bir terapi metodu, bir dışavurum aracı, sanat terapisinin bir metot biçimi. Uzun yıllar bizde birçok hastalığın tedavisi için kullanılmış, su sesi ile sultanlar tedavi edilmiş vaktinde. Bir müzik aleti çalabilmek, içimizde biriken, bastırdığımız her türlü hissin rahatça dışa vurmasını sağlar. Hatta kulağımızda dinlediğimiz sevdiğimiz bir müziğin anlık psikolojimizi ne kadar değiştirdiğini hepimiz biliriz. Bağımlılık sorunu kişinin içinde bulunduğu sürecin tartısına bağlı olarak yatarak ya da ayaklı klinik tedavi sürecini gerektirir elbette. Fakat sonrasında birey kendisini makus alışkanlıklardan uzak tutabilmek, hayata yine bağlanabilmek ismine bir emeli, bir ömür biçimi edinmelidir ve bunu sağlamak sürdürülebilir sağlıklı bir hayat için çok pahalıdır.
Dr. Burcu Bostancıoğlu
