Gelecek Partisi Genel Lideri Ahmet Davutoğlu’na yakınlığıyla bilinen Karar gazetesi muharriri Ahmet Taşgetiren bugünkü köşesine CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu’nun adaylık çıkışını taşıdı.
Ahmet Taşgetiren’in yazısının ilgili kısmı şöyle:
“Ben bir garip durum görüyorum ortada.
Şimdi bakıyoruz, Masa’nın başka üyeleri “Adaylık”tan sorulduğunda “O mevzuyu zinhar konuşmadık”tan öbür bir şey söylemiyorlar. Hatta mesela Ali Babacan, en yakın arkadaşlarına “Siz aranızda bile konuşmayın” tavsiyesinde bulunuyormuş. Davutoğlu, Karamollaoğlu ve Uysal da o denli.
Peki fakat sayın Kılıçdaroğlu uzunca bir müddettir “Adaylık” çalışması yapmıyor mu? Son kelamlarından herkesin “Artık Kılıçdaroğlu’dan diğeri olmaz” manası çıkarması neden? Ya da Kılıçdaroğlu’nun partilileri çağırdığı şey ne? Sanki partide Kılıçdaroğlu’nun adaylığına itiraz eden mi var?
Yoksa Kılıçdaroğlu’nun “Masa politikası”na yansılar mi? “Masa politikası” dediğim, “Masadaki 6 başkanı eşit pozisyonda görme” yaklaşımı. Kılıçdaroğlu “Masayı bir ortada tutmanın CHP’ye taban oluşturmak manasına gelmediğini, iktidarın yürüttüğü kamplaşmaya karşı Türkiye’yi ortak bir bileşkede buluşturma emeli taşıdığını” düşünüyor, parti içinden ise “Bu, yüzde şu kadar oy alanla ana muhalefeti tıpkı düzeyde görmek demek olduğu” formunda itirazlar mı geliyordu? CHP’de herkes “Masa”ya tıpkı gözle bakmıyor, Kılıçdaroğlu da onu mu tanzim etmek istiyordu?
Peki ancak Kılıçdaroğlu’nun geleceğe dönük vaatlerde “Birinci tekil şahıs” zamiri kullanması neyin nesiydi?
CHP’lilerin bir kısmı “Kamuoyu yoklamalarında aldıkları görülen oylara bakınca 6’lı masadaki önderlerin eli esasen mahkûm” yaklaşımı içinde miydi?
Bir dünya soru.
Ali Babacan ısrarla “Adaydan evvel seçim sonrasının planlanması” diyordu. “Adayın önüne bir yol haritası sunmamız gerekir” diyordu. “Meydana çıkınca ne konuşacak?” diyordu.
Ahmet Davutoğlu, “Seçim kazanılırsa, Cumhurbaşkanı olacak zatın kararlarının nasıl oluşacağına dair ölçüler”den kelam ediyordu. Bir manada 6 başkanın ortak imzasıyla yürüyecek bir icraat mantığı öneriyordu.
Belli ki çok özel, çok farklı bir durum olacaktı. Yani Tayyip Erdoğan tipi bir idareden farklılık öngörülüyordu. Lakin sistem en azından bir mühlet tıpkı kalacaktı. Teklifler, Cumhurbaşkanı’nın önden protokolle sınırlanmasını öngörüyordu.
Diyelim sayın Kılıçdaroğlu, “Aday” olarak belirlendiğinde bu türlü bir “Cumhurbaşkanlığı statüsü” hakkında ne düşünüyordu?
Şu anda “Burunlarından fitil fitil getireceğim” çeşidi bir üslupla çıkılabiliyordu. Sahiden nasıl bir “Cumhurbaşkanı üslubu” kelam konusu olacaktı?
Babacan’ın ya da Davutoğlu’nun ön protokol teklifinin Cumhurbaşkanlığı yetkisi ile donatılmış bir şahsa karşı yaptırım imkânı ne olacaktı?
6’lı Masa’nın başka güçlü ismi Meral Akşener, Güzel Parti kurulurken verilen takviye sebebiyle Kılıçdaroğlu’ndan “Kendisine herhalde ölünceye kadar şükran duyacağım” diyerek bahsediyor. Bu da Kılıçdaroğlu’nun adaylığını mutlaklaştıran bir tutum olarak okunuyor. Yani iş CHP ile Uygun Parti ortasında mutabakat olursa biter üzere bir yaklaşım.
Başlığa “Bir garip iş” tabirini koydum. Ben o denli görüyorum. Masa’nın bir kısmı “zinhar!” Aday konuşmuyor, başka kısmı ise Adayı katılaştırıyor.
Ortada birilerinin birilerine saf muamelesi yaptığı birilerinin de saflığı oynamaya devam ettiği üzere bir imaj var.
Ne dersiniz arkadaşlar, “Ortak Adayı konuşmamak”ta hâlâ kararlı mısınız? Sonunda “Kılıçdaroğlu” denecekse bari onun 6’lı Masaya buyruğu vaki halinde geldiği üzere bir izlenime imkân vermeyin.
Odatv.com
