Sosyalist hareketin kıymetli isimlerinden ve Türkiye Emekçi Partisi Merkez Komitesi Üyesi Metin Çulhaoğlu’nun son röportajı ortaya çıktı.
Çulhaoğlu evvelki gün kalp krizi nedeniyle hayatını kaybetmişti.
2021 Mart ayında Birartıbir’den Can Soyer’e konuşan Çulhaoğlu, Türkiye’nin geleceğine dair yaptığı açıklamada, “Şu anda görülebilenler ortasında bilhassa işaret etmeye çalışacağım yönelim şu: Kendi cumhurbaşkanlığını garanti altına alacak bir yol bulunması kaydıyla parlamenter sisteme geçiş ihtimallerinin tartışılmasına müsaade vermek, ikincisi de AKP karşısındaki bloku, bilhassa de HDP üzerinden yürütülen yapay tartışmalarla bölüp zayıflatmak. AKP’nin ve Erdoğan’ın bittiğine, tükendiğine, kaçmaya yer aradığına falan ise inanmıyorum” tabirlerini kullanmıştı.
Devamında ise Çulhaoğlu, “Kuşkusuz, hem muhakkak bir erozyon yaşıyorlar hem de önümüzdeki seçimlere dair telaş taşıyorlar, lakin hâlâ iktidarın oynayabileceği kozların tükenmediğini ve hâlâ bariz bir “oyun kurma” kapasitesi taşıdığını sanıyorum. Bu oyunlar ortasında en güçlü ihtimalin de karşı bloku dağıtıp Uygun Parti’yi kendisine yaklaştırmaya çalışmak olduğunu sanıyorum” dedi.
“Olur mu, olmaz mı, onu bilemeyiz, lakin en azından deneneceğini söyleyebiliriz. Artık denebilir ki, bu türlü bir kaotik tabloda sosyalist hareketin neye hazırlanması gerekir?” sorusunu soran Metin Çulhaoğlu, “Bana nazaran yapılabilecek en rasyonel iş sosyalist hareketin devrimci birikiminin ortak bir uğraş tabanında yan yana gelmesi, muhatap olarak da CHP’nin sol ögeleri ile tabanını ve HDP’yi seçerek öteki bir yolu zorlayacak bir baskı gücü yaratması olur” ifadelerini kullandı.
Metin Çulhaoğlu’nun son röportajından özetle açıklamaları şöyle:
“Türkiye’de klâsik olarak şöyle bir merkez sağ vardı: Terakkiperver Fırka, Özgür Fırka, Demokrat Parti ve Adalet Partisi olarak devam eden silsile sağın öbür bölmelerini de az çok bünyesinde toplamayı başarıyordu. İslâmcı bölmeyi daha çok, milliyetçi bölmeyi ise kısmen ya içeren ya da kendi tesir alanına çekebilen bir şemsiye üzereydi. Bana nazaran, 12 Mart, sağın daha radikal ve uç bölümlerinin merkez sağ çatısı altında toplanması uğraşlarını da imkânsızlaştırmıştır. O günden bu yana da merkez sağın kelam ettiğim şemsiye fonksiyonunu görebilmesi çok sıkıntı olmuştur, genelde de başarısız olmuştur. Bu manada, artık merkez sağ dendiğinde katıksız liberal doktrinlerden ötesini görebileceğimize inanmıyorum. Bunların ötesinde, 19 yıllık AKP iktidarı ile birlikte dinci faşizmin saldırgan ve radikal bir kimlik olarak kalıcı bir yer edindiğini düşünüyorum. İlla bir sayı vermemi isterseniz, bu dinci faşist akımın da yüzde 10-15 civarında bir oy tabanına sahip olduğunu sanıyorum. Sonuç olarak, geçmişteki örneklere benzetebileceğimiz bir merkez sağın artık imkânsız olduğunu ya da merkezin dinci faşist akıma gerçek kaydığını söyleyebilirim.
Bu üçlünün karşısındaki üçlüye bakalım bir de: Merkez sağ, faşist hareket, İslâmcı hareket. Bunlar kâh birebir partide buluşuyorlar, kâh ayrışıyorlar, ancak çoklukla tıpkı cephede müttefik oluyorlar. Türkiye sağının bu üçlüsünü geçmişe kıyasla nasıl değerlendiriyorsunuz? Türkiye’de AKP ile özdeşleşen özgün bir faşist akımın da toplumsal ölçekte temayüz ettiğini söylüyorsunuz yazılarınızda…
Türkiye’de klâsik olarak şöyle bir merkez sağ vardı: Terakkiperver Fırka, Özgür Fırka, Demokrat Parti ve Adalet Partisi olarak devam eden silsile sağın öteki bölmelerini de az çok bünyesinde toplamayı başarıyordu. İslâmcı bölmeyi daha çok, milliyetçi bölmeyi ise kısmen ya içeren ya da kendi tesir alanına çekebilen bir şemsiye üzereydi. Bana nazaran, 12 Mart, sağın daha radikal ve uç kesitlerinin merkez sağ çatısı altında toplanması gayretlerini da imkânsızlaştırmıştır. O günden bu yana da merkez sağın kelam ettiğim şemsiye fonksiyonunu görebilmesi çok güç olmuştur, genelde de başarısız olmuştur. Bu manada, artık merkez sağ dendiğinde katıksız liberal doktrinlerden ötesini görebileceğimize inanmıyorum. Bunların ötesinde, 19 yıllık AKP iktidarı ile birlikte dinci faşizmin saldırgan ve radikal bir kimlik olarak kalıcı bir yer edindiğini düşünüyorum. İlla bir sayı vermemi isterseniz, bu dinci faşist akımın da yüzde 10-15 civarında bir oy tabanına sahip olduğunu sanıyorum. Sonuç olarak, geçmişteki örneklere benzetebileceğimiz bir merkez sağın artık imkânsız olduğunu ya da merkezin dinci faşist akıma yanlışsız kaydığını söyleyebilirim.”
