Canımın içi agresif okuyucumun inatla neden siyaset gündemiyle ve ülkenin ekonomik badireleriyle ilgilendiğimi sorması kötü halde canımı sıkıyor. Tekrarlamakta sakınca görmüyorum, “dayıcığım ben eğlenceli yazılar yazıyorum, dünya magazini yazıyorum, oku beni azıcık rahatla, eğlenmene bak”…
Radyo ODTÜ sponsorluğunda düzenlenen “Bullet Train/Suikast Treni” sinemasının ön gösterimine gittim Ankara’da. Bu şahane cürüm aksiyon sinemasını size anlatmam lazım çünkü iki küsur saat süren baş bulandırıcı ve karıştırıcı öyküde sinemaya dair aklınıza gelebilecek ya da gelemeyecek her nüans mevcut.
ETEK GİYDİ BİZİM BRADİMİZ
Geçtiğimiz haftalarda abede’de yapılan galaya etek giyerek katılan Brad Pitt’in halinden da anlaşılacağı üzere sinema önemli bir eğlencelik. Kaç kişinin öldüğünü, parçalandığını, akan kanları, kesilen boyunları falan hesaplamak imkansız. Bu üslup sinemayla tanışığız aslında, hem Tarantino sevenler hem de İngiliz Guy Ritchie takipçileri, direktörün nelerden esinlendiğini çakacaklar kuşkusuz, tuhaf karakterler, şaşırtan diyaloglar, tanınan kültür göndermeleri, bol ölçüde şiddet ve beklenmedik latifelerle dolu bir sinema.
Şöyle söyleyeyim, Tokyo’dan Kyoto’ya giden süratli trende geçen bu suç/aksiyon sineması, güya Agatha Christie öyküsünü Tarantino çekmiş üzere izlenim verdi bana.
ÇOK KANLI VE ÇOK EĞLENCELİ
Ha Tarantino sinemalarının uzun ve bitmek bilmeyen diyalogları yok sinemada, bu manada farklı fakat işin içinde Tarantino ve Ritchie sinemasındaki mizah hissinin da olduğunu söylemeliyim. Brad Pitt ve başka oyuncuların sineması çekerken ne kadar eğlendiklerini anlamak mümkün. Pitt’in ne kadar sıkı bir oyuncu olduğunu anlamak da. Sıkı oyuncu olmak demek illa drama oynamak demek değildir hatırlatayım yeri gelmişken.
Artık kimseyi öldürmeyeceğine kendi kendine kelam veren bir hırsız/katili canlandıran Pitt, tekrar Tarantinovari bir biçimde ismini asla öğrenemeyeceğimiz ana karakterlerden biri, Uğur Böceği üzere bir takma isimle seyirciyi selamlamış bu defa. Takma isimler bile manidar, Uğur Böceği ismiyle sinema boyunca şanslı olup olmadığını sorguluyor karakterimiz. Ve son sahneye kadar izleyici de karar veremiyor şanslı olup olmadığına, anladığım bildiri şu, son ana kadar şanslı olup olmadığınızı bilemezsiniz.
İYİ Kİ SANDRA OLMUŞ
Uğur Böceğine telefonda direktif veren ve sinema boyunca, son iki dakika hariç görmediğimiz Sandra Bullock da çok yakışmış kıssaya. Eh Speed üzere unutulmaz bir sinemanın başrolünü oynayan bayan, süratli trende illa olmalıydı bir halde. Aslında Lady Gaga düşünülmüş birincinin bu rol için lakin Sandra cuk oturmuş doğrusu.
Filmin direktörü dublör, oyuncu, muharrir olarak da tanınan ve Deadpool 2 ile Atomic Blonde’u çeken David Leitch. Hatta biyografisini okurken, daha evvel beş defa Brad Pitt’in dublörlüğünü yaptığını da öğrendim, Dövüş Kulübü, Troy, Mr and Mrs Smith de dahil olmak üzere. Bourne Ultimatum sinemasında de Matt Damon’un dublörüymüş bu arkadaş.
85 milyon dolarlık bir bütçeyle çekilen sinema, şu yaz günlerinde düzgün sinema düşüncesi çeken bölüme can olacaktır, parasını da ziyadesiyle çıkaracağına eminim.
2010’da yayınlanan Kotaro Isaka imzalı “Maria Beettle” isimli kitaptan uyarlanan “Suikast Treni”nde sinema boyunca nefis müzikler duyacağınızı da garanti ediyorum.
SON ANA KADAR SÜRPRİZLER BİTMİYOR
Prince/prens rolüyle karşımıza çıkan Joey King önümüzdeki dönemin moda rengi baştan ayağa pembelere bürünmüş halde karşımızda, bu çok acayip kıssada herkesin bitmek bilmeyen seyahatte olmasının bir sebebi var, izledikçe öğreniyorsunuz.
İki sefer Oscar’a aday olan (Nocturnal Animals ve Revolutionary Road ile) nahoş kral Michael Shannon da çok yakışmış sinemaya.
Sayfalar dolusu yazabilirim daha bu absürd sinema hakkında, lakin bu kadar kâfi zira yazarsam spoiler vermiş olacağım, heyecanı kaçacak, son cümlem şudur ki, karakterleri izledikçe seveceksiniz, eğleneceksiniz, güleceksiniz, korkacak şaşıracak ve tiksineceksiniz; hepsi garanti…
Sürprizlerin bitmediği sinema agresif okuyucuma da güzel gelecek, yalnızca buna bile seviniyorum…
Elif Aktuğ
