Henüz 18’inde…
Yorgun, bitkin…
Hayallerin hayata eşlik ettiği bir yaşta.
Umutları değil maalesef yolun sonunu düşünüyor.
O bir uyuşturucu bağımlısı.
A.D
Çığlığının duyulmasını, yaşadıklarını anlatarak yaşıtlarına ders, ailelere ise “gözünüzü açın” demek istiyordu.
Kendi düştüğü bataklıkta, feryadına umut, elini tutacak bir el bekliyordu.
Onu birinci gördüğümde afallamıştım.
Karşımda 18 yaşında bir genç yoktu sanki…
Yaşadığı yükün yükünde ezilmiş, uyuşturucu tüketmişti.
Bitkindi…
Tertemiz kıyafetler vardı üstünde.
Ancak gözündeki morluk güya yaşadığı hayatın vesikası üzereydi.
Karabağlar’da bir erkek tarafından dövülmüştü.
“Hiç ağlamadım Gamze abla” dedi.
“Saatlerce dövdü, ayakkabısıyla yüzüme vurdu. Yoruldu. Uyuya kaldığında konuttan kaçtım. Bağırsaydım elindeki bıçakla beni vururdu. Hiç ağlamadım”
O bunları anlatırken, gözümden yaşlar süzülüyordu. İnsanlığımdan utanıyordum.
İşte A.D’nin uyuşturucu batağına saplanan hayatı ve çığlığının ibret dolu öyküsü…
18 yaşındaki A.D. 2 yıldır uyuşturucu husus bağımlılığıyla uğraş ediyor.
Artık çok yorgunum , uygunlaşmak istiyorum zira bu yolun sonu ya toprak ya da hapishane diyen A.D unsura nasıl bulaştığını şu sözlerle açıklıyor:
“Bir gün moralimin çok bozuldu, bir gün bir kız arkadaşım yağmur yağıyordu, ‘Gel dışarıda ne yapıyorsun’ dedi. Ben de yanına gittim. Birkaç bira içtim sonrasında ‘bira alalım’ dedim, ‘Para yok, al bundan bir duman bu sana uygun gelir’ dedi . Ondan bir duman aldım. Dokuz gün boyunca kendime gelememiştim. Ondan sonrasında o kadar çok tesirli bir husustu ki uzun müddet kendime gelemedim. Birinci vakitler âlâ geldiğini düşüyorsun. O vakitler çok kiloluydum. Kilo verdiriyor, diye saçma sapan fikirlere kapılmıştım. Aslında o maddeyi içtikten sonra mantıklı düşünemiyorsun. Herkese farklı etkiliyor natürel. Ne vakit oraya gitsek biz ona para veriyoruz biz tam bilmiyoruz diye dört kız oturuyoruz içiyoruz. Sonrasında durumum fark edilir hale geldi. Bir ayda 20 kilo verdim. Verem hastası üzere gözüküyordum. Benim boyum 1.70, 52 kiloya düştüm. Artık o kadar bitmiştim ki herkes yanımdan gitmişti. O vakitler bir erkek arkadaşım vardı. Bana verem hastası üzere gözüktüğümü söyledi. Erkek arkadaşım bana o sözleri söyledikten sonra dedim ki, ‘Tamam, yavaşla. Zira bu o denli bir şey ki insanın ailesi bile sizi bırakıyor. Benim annem çaresizliğinden ne yapacağını bilemediğinden beni yurda vermişti. Ben yurttan kaçıyordum. Çok yanılgılar yaptım. Yanlışlar yaptım. Bunun yaşla da alakası yok. Bunu 30 yaşında biri de yapıyor, 40 yaşında biri de yapıyor. Ancak mesela sağlım meslek okulunu kazanmıştım. Keşke ona devam etseydim. Keşke okusaydım”.
Uyuşturucu bağımlılığının okul hayatını da olumsuz etkilediğini belirten A.D. şunları lisana getirdi:
“Okul hayatım bitti mi, değil aslında. Şöyle, ruhsal olarak oraya odaklanamıyorsun. Benim yaşıtlarım artık mezun oluyor, bense yeni baştan mı başlayacağım? Bu türlü bir durum olduğu için devam etmemiştim. Bir de psikolojiyi kendimde bulmamıştım”.
RÖPORTAJI İZLEMEK İÇİN TIKLAYIN
‘KEŞKE BANA EMPATİ DUYARAK YAKLAŞALARDI’
Madde bağımlılığını ailesinin fark ettiğini ise genç A.D. şu halde lisana getiriyor:
“Aslında bütün aileler bence bu türlü çocuklarının durumunu anladıkları vakit birinci başta konduramazlar. Nasıl bir reaksiyon vereceklerini bilemezler. Bilmedikleri bir şey bilmedikleri bir durum üzülüp yanına oturup konuşsa mı yoksa kızsa mı bu durumu bilmiyorlar. Bu durumu bilmedikleri için çok farklı reaksiyon verebilirler. Bizimkiler kızarak döverek ve yargılayarak reaksiyon vermeyi seçtiler. Ben ailemde hata bulmuyorum. Bu hayatı bu halde ben seçtim. Keşke bana empati duyarak yaklaşalardı, lakin bilmiyorlar natürel nasıl bir empatiyle yaklaşacaklarını. Beni daima yargılayarak meskenden çok soğuttu. Ne vakit konuttan çıksam pisliğin bataklığın içindeyim”.
2 yıldır bu metamfetamini kullandığını söz eden A.D. bu uyuşturucu hususun öbür uyuşturucu unsurlara kıyasla daha yıkıcı olduğunu belirterek bu hususları satın almak için yaptıklarını ise şöyle söz etti:
“Babamdan istiyorum. Her gün diyorum ki şu var bu var. Anneme gidiyorum mesela birinci vakitler onlar veriyorlardı. Durumumu öğrendikleri vakit vermemeye başladılar. Bir ortama gidiyorsun orada arkadaşların içerken sen de içiyorsun. Lakin bu sana daima bela, pislik. O an içiyorsun ancak tehlike altındasın. O anda baskın olabilir. Senin üstüne atılabilir. Ben bunları da yaşadım. Gittiğim bir yerde baskın oldu. narkotikler geldi.
‘BENLİĞİMİ KAYBETMİŞİM’
“Ben bu iki yılda o kadar çok şeyler gördüm ve yaşadım ki o kadar çok insanı da gördüm ki hepsi ölüyorlar. Hepimiz ölüyoruz. Dr. Burcu Bostancıoğlu ablaya görüntü attım ve yalvardım. İrtibata geçmeseydim ki, ondan diğer da beni kimse dinlemedi ne ailem bana yardımcı olabildi ne de bir diğeri ben bile kendime yardımcı olamadım. Onun verdiği o pahası görerek onun verdiği o şefkati onun verdiği o isteği gördükçe ben de bunu başımda çok düşündüm. Baktım ki her şeyimi kaybetmişim. Benliğimi kaybetmişim. İnsan her şeyini kaybedebilir ancak benliğini kaybetti mi işte o vakit yaşamasın. Ben şayet ki yatacak olmasaydım. Bu kararı vermeseydim ben intihar edecektim. Telefonumu açsanız galerime girseniz hepsi travmatik şeyler içeriyor. O kesitler kendi hayatımda gördüğüm her şeyi orada kaydetmişim. Bir çıkış yolu bulmaya çalışıyorsun lakin bulamıyorsun. Ailelere de söylüyorum, baskı yaparak konuttan atarak annem örneğin uzaklaştırma almıştı. Bunlar tahlil değil. Siz çocukları konuttan atıyorsunuz o diğer bir konuta gidiyor. Uyuşturucuyu içen bir insan herkese kapısını açar. Neden açar? Bugün uyuşturucu verir, yarın uyuşturucusunu taşıttırır. Bu uyuşturucu içen insanların beyni o kadar tehlikeli ki o kadar saçma çalışıyor ki. Kendim de dahil herkes için isterim ki bu yoldan çıkmalarını. Kullanmayan beşerler kullananlara böcek gözüyle bakıyor”.
‘ÖLSÜN ESASEN YAŞAMASI HİÇBİR ŞEY TABİR ETMİYOR, DEDİLER’
A.D. tedavi kararı almasını, tedavi olmak istediğini ve yeni bir hayata başlamak istediğini ise şu halde lisana getirdi:
“Babamla görüşmüyorum bile. Görüşmeye şu anki durumumda ötürü yüzüm yok. Annemle de çok uzağız artık. Telefon çalıyor açmıyorum. Neden açmıyorum? Bana daima o denli bu türlü diye anlatıyor. Ben de bunları biliyorum. Sonra sevdiğim bir insan vardı. Husus kullanımını bıraktığımı biliyordu. Husus içtiğimi öğrendi beni bıraktı. Ona çok alışmıştım. En sıkıntı günlerimizde birbirimizin yanında olmuştuk. Bana çok ağır konuştu ve telefonları kapattı. Sonra dedim ki sen her şeyi kaybettin, sevdiğin insanı kaybettin, aileni kaybettin. Yanına bak kim var? Kimse. Artık kendini kaybetmeye başlıyorsun. Sonra dedim ki madem bu türlü, beni en güç en makûs günlerimde bu türlü bıraktılar, beni intiharla baş başa bıraktılar, ölsün zati yaşaması hiçbir şey söz etmiyor dediler ki kendimi konutta sığıntı üzere hissediyorum bu durum bende daima travmalara neden oldu. Artık o kadar doluyum ki, sonra baktım ki bu uyuşturucuda çara aramak saçma. Sonra dedim ki, hayır ayağa kalkacaksın. Sen düşersen kimsenin umurunda olmazsın. Bir gün iki gün intihar etti öldü derler. Tahminen yıllar sonra birinin aklına gelirsin. Esasen intihar ettin diye sana, ‘Allah sorgusunu affetsin’ derler. Doğal ki intihar çok günah. Allah’ın verdiği canı Allah’tan öteki kimse alamaz fakat bazen o boşluk sana bunu yaptırtıyor. Ancak ben dedim ki, artık kalkacağım ve bitecek. Tedaviyi sonuna kadar olacağım. Orada cinnet de geçirsem, tedavi olmadan asla çıkmayacağım.
‘AMATEM’İN ÖNÜNDE KENDİLERİNİ KESİYORLAR’
Tedavi için hastanelere giderek tedavi olmaya çalıştığı lakin bu ünitelerin epey yetersiz olduğuna değinen A.D. şunları söyledi:
“Hastanelere gittim. AMATEM ve ÇAMATEM’e. O kadar az ki yataklar. 10-12 tane yatak var. Milyonlarca ölen kardeşimiz var. Milyonlarca bu unsurları içen beşerler var. AMATEM’in önünde kendilerini kesiyorlar, Bizi ne olur alın diye. Resmen yalvarıyoruz. Fakat bize pislik ve böcek gözüyle bakıyorlar. Olağan durumlarda o kadar çok yatak var ki, lakin aslında olması gereken yerde bu türlü değil. 12 tane yatağı alıyorlar, puanla düşürüyorlar istemediğini gönderiyor. Bu türlü bir şey yok. Bu mevzuda gereğince çaba edilmiyor. 150 puandan sıfıra niyet tedaviden çıkartılıyorsun. Beşerler maddeyi bırakıyor, bıraktıklarında doğal ki hudutlu oluyorlar asabi oluyorlar. Fakat işine gelmeyenin puanını da indiriyorlar”.
‘TOPLAMDA YALNIZCA 24 KİŞİ Mİ VAR BU ÜLKEDE UYUŞTURUCU KULLANAN?’
Genç kız tedavi olduktan sonra geçmişi geride bırakarak hayatında yeni bir sayfa açmak istediğini ise şu halde söz etti:
“Ben tedavimi orada bitireceğim. Sonrasında kurslara gideceğim. Kendime küçük bir dükkan açacağım. Beni düşük ezik ve artık ölmüş üzere gören herkese argümanımı ortaya koyacağım. İçlerindeki o hissi ve yüz tabirlerini görmek istiyorum. Ancak buradan AMATEM ve ÇAMATEM’e seslenmek istiyorum, bu beşerler nereye yatacak? Benim üzere kurtulmak isteyen tahminen milyonlarca insan vardır. Bu durum virüs üzere olmuş. Herkeste var. Beşerler ölüyor. Bir ÇAMATEM Buca’da bir AMATEM Yeşilyurt’ta. İzmir’de totalde 24 yatak var. İzmir’de toplamda yalnızca 24 kişi mi var bu ülkede uyuşturucu kullanan? Sizin her tarafa açmanız lazım. Nasıl o tramvayları, kafeleri yaptırıyorsanız her tarafa her bölgeye bu yapılmalı. Zira bu beşerler ölüyor. Bunları görün. O kadar insan var k,, mesela ben yalvardım. Burcu abla uygun ki benim karşıma çıktı. Karşıma çıkması tahminen de benim hayattaki en büyük bahtım. O tahminen karşıma çıkmasaydı beni anlayan beni gören kimse olmayacaktı. Buradan herkese sesleniyorum. Bırakın. Ölüyoruz. Ben isterim ki her tarafa bu dayanak üniteleri açılsın zira her yerde var. Beşerler acı çeke çeke ölüyor. Bunlara göz yummayın. Beşerler hayat kurabilsin. Bu türlü bir bataklığa düştü diye o bataklıkta kalmasın”.
‘BENİ DAĞA GÖTÜRÜP BAŞIMA SIKACAKTI’
Yüzünde yara ve morluk izleri bulunan genç kız, darp edildiğini ise şu formda anlatıyor:
“Bu ortamlar trip. Beni sevdiğini söyleyen bir insan vardı. Biz kendisiyle ayrıldık. Ayrıldıktan sonra 2 gün boyunca sıkıntı kaçtım güç kurtuldum. Beni götürdüğü yerde kepenklerin hepsi inmiş elinde bıçak meskende 6 tane silah vardı. Beni dağa götürüp başıma sıkacaktı. Yüzüme ayakkabılarıyla tekraren tekme attı. Ben orada bilerek bağırıp ağlamadım. Yoksa beni bıçaklayabilirdi. Sustum. Bir insanın yüzüne tekme atılırsa hiç ağlamaz mı? Ben durdum. O bana vurdukça reaksiyon vermedim, reaksiyon vermedikçe sakinleşti. Uyuduğu anda kaçtım. Natürel ki annemin polislere haber vermesi de kurtulmamda tesirli oldu. Darp raporu da aldım. Bu sevgi değil. Sevgi beşere ziyan vermez, sevgi insanı incitmez. Bunu ismi takıntı. Kendisinin tedavi olması gerektiğini düşünüyorum”.
‘KENDİME BİR DÜKKAN AÇMAK İSTİYORUM’
Genç kız, tedavi olduktan sonraki geleceğe dair planlarını ise şöyle lisana getirdi:
“Kendime bir dükkan açmak istiyorum. Sevdiğim beşerler yanımda. Geçmişi hiç hatırlamıyorum. Geçmişte olanlar beni hiç ilgilendirmiyor. Geçmişi unutup yalnızca kendim için yaşamak istiyorum. Çok üzüldüm ve kendime çok ziyan verdim. Bütün bedenimi kestim. Bu kendini kesmek aslında beni gör, ben de buradayım ve bana yardımcı ol demekti. Ben bunları yaptım ve bunları yaptığım için de hastane de dayak yedim ailemden. Onlar için yaptığım izler için benden utandılar. Ben artık yalnızca kendim için yaşamak istiyorum. Bana dayanak olan sizler ve burcu ablanın emeklerini boşa çıkarmam. İnşallah bir yıl sonra bu vakitleri hatırlayıp bu yollardan geçtik deriz. Allah müsaade verirse başaracağıma inanıyorum.
Gamze İşler
